Amstaff to dość popularna i chętnie hodowana rasa psów. Wynika to poniekąd z ich zdrowia, a także łatwości pielęgnacji. Jak łatwo się domyślić, hodowcy posiadają bardzo dobre opinie o amstaffie. Z pewnością nie jest to rasa przeznaczona dla osoby niedoświadczonej lub nieodpowiedzialnej. Amstaff. Wielkość: Wysokość w kłębie wynosi 46-48 cm dla psów oraz 43-46 cm dla suk. Waga: Amstaffy ważą więcej niż pitbulle - od 25 do 30 kg. Ich masa musi być proporcjonalna do wzrostu. Szata i umaszczenie: Amstaffy mają krótką, przylegającą sierść. Jest ona błyszcząca i twarda w dotyku. Mam konia i kozę, koń (Akio) zaczął być agresywny. Kiedy go kupiłam strasznie gryzł, nie karciłam go, tylko ignorowałam. Z czasem problem się nasilił, zaczęłam odwracać jego uwagę (szurnięcie po koronce kopyta-sposób Monty Robertsa) jednak zamiast popatrzeć na swoje nogi, rzucał się na najbliższy obiekt z zamiarem ugryzienia. Jednakże, to, czy pies chihuahua jest agresywny, zależy od wielu różnych czynników, takich jak genetyka, socjalizacja i wychowanie. Chihuahua, które zostały źle wychowane lub nie zostały odpowiednio socjalizowane, mogą wykazywać agresywne zachowanie wobec innych psów lub ludzi. Agresywny marketing kojarzy się jak najgorzej - z chamskimi lub nachalnymi reklamami, które zamiast oczekiwanego efektu wywołują efekt odwrotny, czyli zniechęcenie do marki. Samo pojęcie agresywnej reklamy jest raczej terminem zwyczajowym i odnosi się do kampanii reklamowych wywołujących kontrowersje. Takie kampanie są realizowane na Vay Tiền Trả Góp Theo Tháng Chỉ Cần Cmnd Hỗ Trợ Nợ Xấu. Rasa psa amstaff, bywa nazywana również: amstaf, ast oraz amerykański staffordshire terier. Zwierzęta należą do grupy agresywnych, dlatego wymagają odpowiedniej socjalizacji oraz właściciela o silnym charakterze. Dobrze wychowany amstaff to pies wierny, lubiący pieszczoty oraz bardzo przyjazny, szczególnie wobec dzieci. Rasa psa amstaff, bywa nazywana również: amstaf, ast oraz amerykański staffordshire terier. Zwierzęta należą do grupy agresywnych, dlatego wymagają odpowiedniej socjalizacji oraz właściciela o silnym charakterze. Dobrze wychowany amstaff to pies wierny, lubiący pieszczoty oraz bardzo przyjazny, szczególnie wobec dzieci. Amstaff jest odważny i pewny siebie. Jego cecha charakterystyczna to mruczenie. Szczeka bardzo rzadko. Komendy takie jak: ‘siad’ i ‘waruj’ są przez niego niechętnie wykonywane w towarzystwie innych psów – nie lubi okazywać uległości w tego typu sytuacjach. Kasia gotuje z zupa owocowa Wygląd psa rasy amstaff Amstaffy są bardzo silne, zarówno psy, jak i suki. Mimo stosunkowo niewielkich rozmiarów (osiąga wzrost do 50 cm oraz wagę do 20 – 30 kg) ma muskularną sylwetkę i szeroką klatkę piersiową. Jest przy tym bardzo zwinny. Umaszczenie amstaffa może przybierać różne barwy: od białej, po brązową, łaciatą, czarną a, nawet srebrzysto-szarą (tzw. amstaff błękitny). Pies ten ma mocne, szeroko rozstawione łapy, dużą, kwadratową, u góry spłaszczoną głowę i spiczaste (stojące lub lekko oklapnięte uszy), które są, niestety, często przycinane. Pysk (tzw. kufa) amstaffa jest średniej długości, a jego silne szczęki są w stanie zmiażdżyć nawet najtwardsze kości. Charakter i temperament amstaffa Dobrze wychowany amstaff jest bardzo towarzyskim psem. Polecany jest jako pies dla rodzin z dziećmi, ponieważ cierpliwie znosi zabawy z nimi. Amstaff potrzebuje bliskiego kontaktu z człowiekiem i częstych pieszczot. To pies z silnie rozwiniętym instynktem terytorialnym, dlatego jest nieufny i często wrogo nastawiony do innych zwierząt. Ludzi toleruje bardzo dobrze, mocno przywiązuje się do swojej rodziny. Amstaff jest bystry i inteligentny, dlatego odpowiednio przeprowadzona socjalizacja (najlepiej pod okiem wykwalifikowanego, psiego behawiorysty) daje pozytywne efekty. Trzeba pamiętać, że jest to również zwierzę uparte i bardzo samodzielne. Amstaff chętnie aportuje i uwielbia pływać. Może mieszkać nawet w małym mieszkaniu w bloku, pod warunkiem, że będzie miał zapewnione częste, pełne zabaw i długie spacery. Bawiąc się z amstaffem trzeba unikać wszelkiego typu przeciągania i mocowania. To bardzo waleczne i uparte zwierzę, może zatracić się w tego typu figlach. Amstaff prawie nie szczeka, dlatego zdenerwowany nie ostrzega – od razu gryzie. Właściciel amstaffa musi być stanowczy i konsekwentny, ponieważ rasa ta ma skłonność do dominacji. Socjalizację z innymi zwierzętami najlepiej rozpoczynać jak najwcześniej poprzez długie spacery w miejsca, w których jest ich dużo. Pielęgnacja amstaffa Amstaff ma bardzo krótką, lekko szorstką sierść, którą wystarczy czesać raz w tygodniu. Najlepiej używać do tego szczotki ze sztywnym włosiem. Uwielbia pływać, dlatego warto pozwalać mu na to przy każdej okazji. Niewskazane jest natomiast częste kąpanie psów tej rasy. Ich szatę pokrywa warstwa łoju, która stanowi doskonałą izolację cieplną, zarówno w czasie upałów, jak i mroźnych dni. Raz na 1 -2 miesiące należy czyścić psu uszy, zęby i oczy. Jeżeli pupil nie chodzi często po twardym podłożu, warto kilka razy w roku przyciąć mu pazury. Zabiegi pielęgnacyjne trzeba wykonywać śmiało i stanowczo już od szczenięcia. Po ukończeniu przez psa 2. roku życia może nie pozwolić na tego typu czynności. Amstaff jest rasą, która ma wrażliwe stawy. Na uszkodzenia szczególnie narażony jest staw kolanowy i łokciowy. Częstą przypadłością tej rasy jest dysplazja stawu biodrowego. Twój pies nie ma własnego posłania? Poznaj rodzaje legowisk dla psów. Choroby odzwierzęce bywają bardzo groźne. Oto bruceloza: leczenie i profilaktyka. Szkolenie amstaffa. American staffordshire terrier w tresurze American staffordshire terrier nazywany amstaffem to pies uchodzący za niezwykle agresywnego. Często można spotkać się z opinią, że amstaff to pies morderca. Warto jednak zaznaczyć, że charakter tej rasy znacznie różni się od powszechnej opinii o niej. Ta amerykańska rasa słynie ze swojej inteligencji, wyważonego charakteru, roztropności, towarzyskości, czułości i zamiłowania do zabawy. Amstaff jest też psem w łagodnym w stosunku do wszystkich domowników, można nawet powiedzieć, że pieszczochem. Należy jednak pamiętać, że w przypadku tej rasy tresura jest obowiązkowa. Nieprawidłowe wychowanie może sprawić, że American staffordshire terrier stanie się agresywny i trudny do opanowania. Kiedy rozpocząć szkolenie American staffordshire terrier? Podstawą wychowania amstaffa jest szkolenie. Zacząć powinno się ono już w hodowli, w której psiak się urodził. Pierwsze kroki w tresurze amstaffa to nauka właściwego zachowania oraz socjalizacja. Szkolenie American staffordshire terrier jest kluczowe dla bezpieczeństwa rodziny, z którą będzie mieszkał pies. Profesjonalna tresura amstaffa Amstaffy to psy, w których naturze nie leży uległość. Przedstawiciele tej rasy bywają uparci, bardzo cenią sobie niezależność. Jednocześnie amstaffy są chętne do współpracy i wielką ufność pokładają w swoim opiekunie. Cechy te sprawiają, że American staffordshire terrier są łatwe w szkoleniu i tresurze. Tresurę amstaffa powinno się rozpocząć jak najszybciej. Jej brak lub nieprawidłowe prowadzenie sprawi, że pies stanie się agresywny, uparty, dominujący. Te zachowania będzie trudno zmienić, jeśli szkolenie American staffordshire terrier rozpocznie się zbyt późno. Pierwszych komend psiaka można zacząć uczyć, kiedy skończy on 2-3 miesiące. O profesjonalnym szkoleniu amstaffa można natomiast pomyśleć w wieku od 3 miesięcy, wtedy pies zaczyna zapamiętywać to, czego jest uczony. Jak wychować Amstaffa? Poznaj ABC tresury Szkolenie amstaffa przede wszystkim musi opierać się na konsekwencji i trzymaniu się raz wyznaczonych reguł. Stąd też ważne jest wypracowanie już na początku szkolenia rutyny dnia (godziny pobudki, jedzenia, spacerów, miejsca posłania i jedzenia, zabawy). Systematyczności i metodyczności należy uczyć już szczeniaka. Kolejną zasadą tresury American staffordshire terrier jest nagradzanie. Poprawnie wykonane komendy czy sztuczki powinny być premiowane przysmakami, zabawą lub zabawką. W okresie tresury amstaff powinien mieć również możliwość poznania innych zwierząt. Stąd też tak ważnym etapem szkolenia jest psie przedszkole. W nim pod okiem trenera pies może się socjalizować z innymi zwierzętami. W szkoleniu amstaffa zakazana jest przemoc fizyczna, zachowania awersyjne i krzyk. Te mogą odbić się na wrażliwej psychice psa i doprowadzić do zerwania więzi pomiędzy opiekunem a psem. Takim szkoleniem amstaff będzie sfrustrowany, co objawiać będzie się agresją, a nawet atakami amstaffa. W przypadku American staffordshire terrier odradzane jest szkolenie obrończe, ponieważ może ono przynieść szkodę dla charakteru psa. NASZ AKTUALNY KALENDARZ SZKOLEŃ i zapisy na poszczególne kursy znajdziesz TUTAJ American staffordshire terrier - rasa ta jak mało która wywołuje mnóstwo emocji. W mediach powszechnie obwołany jako pies morderca, od lat cieszy się zła sławą. W rzeczywistości może być łagodnym i oddanym psem rodzinnym. Przodkowie amstaffa pochodzą ze średniowiecznej Anglii. Tam właśnie zaczęto krzyżować buldogi - wykorzystywane do walk z bykami - z terierami, by zwiększyć ich zwinność i ciętość. Z czasem zaczęto ich używać do walk psów, które w 1835 r. zostały w Wielkiej Brytanii zakazane. Angielscy imigranci, napływający w XIX w. do Stanów Zjednoczonych, przywieźli ze sobą psy i na nowym terytorium, gdzie walki nie były zakazane, zaczęli ponownie uprawiać swój ulubiony „sport”. Tam krzyżowali je z innymi rasami, aby stały się jeszcze większe i mocniejsze. Co ciekawe, agresja amstaffów ceniona była tylko wtedy, gdy przejawiały ją wobec innych zwierząt. Psy atakujące ludzi były eliminowane. Niektórzy hodowcy zauważyli jednak, że te psy są nie tylko silne i agresywne, ale także bardzo lojalne i rodzinne. Zaczęli więc w swoich hodowlach skupiać się na tych właśnie cechach, stopniowo eliminując agresję. Obawy przed amstaffami mogą być uzasadnione. Są to bowiem psy bardzo silne fizycznie i psychicznie, którym trzeba poświęcić dużo czasu na odpowiednie wychowanie. Powszechnie jest uważany za psa mordercę, a sama nazwa amerykański stafford budzi strach i przerażenie. W przypadku tej rasy najbardziej niebezpieczne jest jednak to, że może trafić w ręce nieodpowiedzialnych ludzi. Psy te zostały wyhodowane do walk, więc przez niewłaściwe prowadzenie można z niego łatwiej zrobić niebezpiecznego agresora, niż w przypadku innych ras. Hodowla takich psów kładła nacisk na siłę, szybkość i atak bez wahania. W pewnych kręgach posiadanie, agresywnego, średnich rozmiarów psa, czyli niezbyt drogiego w utrzymaniu pozwala na dowartościowanie się i zaimponowanie innym. W ten sposób nieodpowiedzialnie wychowany amstaff staje się zagrożeniem, a przy okazji świetną pożywką dla mediów, które chętnie publikują nagłówki o kolejnym pogryzieniu przez amstaffa. Charakter amstaffa zależy przede wszystkim od człowieka i genów, dlatego bardzo ważne jest, aby kupować małe psy ze sprawdzonych hodowli. Odpowiedzialny hodowca dobiera do hodowli psy o stabilnej psychice oraz prawidłowo socjalizuje szczeniaki. Przyczyną agresji mogą być nieprawidłowe metody szkolenia i złe traktowanie, rozbudzanie agresji bądź strachu u psa podczas szkolenia. Także nieprawidłowa socjalizacja od małego albo problemy neurologiczne. W rzeczywistości amstaffy to psy bardzo inteligentne i chętnie się uczące. Bardzo przywiązują się do rodziny, a do dzieci wykazują olbrzymią cierpliwość. Potrafią godzinami się z nimi bawić i pozwalać nawet na niezbyt delikatne „pieszczoty”. Mają niezwykłe wyczucie, przyjaźnie nastawionego człowieka powitają z radością i entuzjazmem. Natomiast gdy uznają, że obcy może stanowić zagrożenie, potrafią go skutecznie odstraszyć. Więcej o tej kontrowersyjnej rasie można poczytać tutaj: Aby amstaff był niekłopotliwym psem rodzinnym, nie wolno zwlekać z jego nauką. Trzeba wyraźnie ustalić hierarchię, żeby od początku wiedział, że to jego pan jest przywódcą stada. Opiekun musi umieć go sobie podporządkować cierpliwością i konsekwencją. Relacje oparte na autorytecie i zaufaniu będą świetnie funkcjonować. Nie można sobie pozwalać na agresję wobec psa, gdyż może to doprowadzić do konfrontacji i początku problemów. Konsekwencja i delikatne, pozytywne podejście, pozwolą nam wychować psa łagodnego i towarzyskiego. I odwrotnie – nieumiejętne, ostre postępowanie, oparte na karach i wywołujące lęk u psa, może obudzić w nim agresję. Rasa ta charakteryzuje się dobrym zdrowiem. Ciężkie choroby zdarzają się rzadko. Najczęściej jest to dysplazja stawów biodrowych lub łokciowych lub ataksja. Dość często cierpią również na alergie skórne i pokarmowe. Właściciele i hodowcy amerykańskich staffordów są zgodni w opiniach, że nie można sobie wymarzyć lepszego psa. Najważniejszym jednak warunkiem jest jego odpowiednie wychowanie i zadbanie o jego rozwój psychiczny i fizyczny. Jeśli poświęcimy odpowiednio dużo czasu i wpoimy właściwe nawyki od szczeniaka, amstaff będzie psem posłusznym i oddanym. Negatywne opinie o tych psach, wynikają najczęściej ze złej tresury. Nieodpowiedzialni właściciele lubią popisywać się zwinnością i siłą swojego psa. Pokazać jakiego mają nieustraszonego psa zachęcając go do agresywnych zachowań, co tylko wzmacnia jego negatywne reakcje. Warto więc przed zakupem małego amstaffa, pomyśleć o tym, iż jego tresura jest wymagająca i długo trwa. Źródło: artykuł partnera Szczeniaki to mieszańce, tym bardziej, że nie ma rasy "pitbull" - to psy mix w typie amstafa, stafika itp. Charakter masz tak samo NN jak pochodzenie szczeniaków -( Zresztą to powyżej świetnie opisała mg - masz same niewiadome i jedną wiadomą - tego jakie masz doświadczenie aby ułożyć psa , może trudnego, może łatwego z natury ... a w tym miocie może być bardzo różnie, każdy szczeniak po dorośnięciu może mieć diametralnie inne predyspozycje i wygląd. Psy i mieszańce w typie "amstaf" niestety są trudniejsze do prowadzenia niż inne grupy psów, tak je stworzono. Tym bardziej stało się źle, sąsiadka nie grzeszyła rozsądkiem i doszło do tego miotu bez sprawdzenia predyspozycji rodziców. Zauważ jak dużo psów w typie "amstaf" jest w schroniskach i to z różnych, przeróżnych powodów, natomiast przoduje jeden zasadniczy - ludzie tacy jak szanowna sąsiadka mnożą psy bez sensu i zastanowienia nie mając dla szczeniaków miejsca. Przypuszczam też, że Sąsiadka albo nie dopilnowała i tatuś jest totalnie NN, albo niestety ktos bardzo niemądry jej wmówił, ze suka suka musi mieć szczeniaki (to "musi" owocuje przede wszystkim wielomilionową bezdomnością a także większymi problemami zdrowotnymi suk rodzących). Teraz musi się bractwa szybciutko pozbyć... Szczeniaki powinny mieć w chwili wydania 8 tyg, 2 szczepienia i kwarantanne, a w przypadku psów tego typu szczególnie doskonale prowadzoną socjalizację - ale nie wierzę w cuda -( najprawdopodobniej mają mimo zapewnień około 4-5 tyg i zaczynają "pachnieć" kupami, posłanie wonieje sikami, zaczynają wymagać (szczególnie w nocy) zajęcia bo są za głośne a dodatkowo trzeba bractwo wykarmić itd. W sumie powinna je teraz odchować do wymaganego wieku i oddać w dobre ręce , do tego w takich wypadkach bym dołożyła obowiązek sterylizacji całego bractwa . I jeszcze jedno - do oddania oznacza "do oddania" ... jako psy NN są to psy za przysłowiowe 10 zł ... Brak pochodzenia, brak badań, brak sprawdzenia predyspozycji = NN Amstaff (skrót od American Staffordshire) to rasa psów, należąca do grupy terierów w typie bull. Istnieją różne wersje dotyczące powstania rasy. Jedna z nich mówi, że rasa wywodzi się od bullterrierów, psów wyhodowanych do walki z bykami. Amstaff robi wrażenie psa o dużej sile w stosunku do swojego ciężaru i wzrostu. Jest to pies mocny, umięśniony, a zarazem zwinny, czujny na sygnały otoczenia. Jest zwarty, o niezbyt długich kończynach. Głowa średniej długości, dobrze wysklepiona. Czaszka szeroka. Wyraźnie widoczne mięśnie policzkowe, uszy osadzone wysoko. Oczy ciemne, okrągłe, głęboko osadzone, szeroko rozstawione. Szczęki silnie zarysowane. Szczęka dolna powinna być mocna, zdolna do silnego chwytu. Wargi równe i zwarte, bez odcinków obwisłych. Górne siekacze dotykają zewnętrznej powierzchni siekaczy dolnych. Szyja ciężka, nieco wygięta, zwężająca się od łopatek ku nasadzie głowy. Średniej długości. Nie ma podgardla. Ramiona silne i umięśnione. Szerokie, ukośnie osadzone łopatki. Grzbiet krótki, nieznacznie opada od kłębu ku zadowi. Zad krótki, łagodnie opadający do nasady ogona. Lędźwie lekko wysklepione. Klatka piersiowa: Żebra dobrze wysklepione, szerokie i płaskie, dobrze związane między sobą. Kończyny przednie rozstawione, aby umożliwić rozwój szerokiej i głębokiej klatki piersiowej. Ogon: stosunkowo krótki w proporcji do rozmiarów psa, nisko osadzony, wyraźnie zwężający się ku cienkiemu wierzchołkowi. Kończyny: przednie, proste, o silnym, zaokrąglonym kośćcu. Tylne, dobrze umięśnione, o wydłużonych stopniowo zwężających się podudziach, nie wykrzywione ani do środka, ani na zewnątrz. Łapy średniej wielkości, zwarte i dobrze wysklepione. Ruch elastyczny, bez kołysania się, nietoczący. W kłusie ruch symetryczny (nieskośny). Sierść krótka, przylegająca, twarda w dotyku i lśniąca. Maść: dopuszczalne wszelkie typy umaszczenia, jednolite, kolorowe, i łaciate, choć umaszczenie jednolicie białe, z ponad 80% przewagą bieli. Amstaff współcześnie jest wykorzystywany jako pies rodzinny. Zaliczany do psów obronnych. Jest dynamicznym, odważnym i energicznym zwierzęciem, stąd ma on dużą potrzebę ruchu. Ułożenie tego silnego psa polega na podporządkowaniu go przewodnikowi od szczenięcia. Ma on skłonność do bójek ze względu na pierwotne przeznaczenie, toteż szczenięta należy od początku uczyć przyjaznych kontaktów z innymi psami. Amstaffy wymagają bliskiego kontaktu z właścicielem. Są podatne na stres i traumy. Zagubione, przestraszone lub sfrustrowane mogą odruchowo reagować w agresywny sposób. Dlatego stosowanie wobec nich kar fizycznych, umieszczenie ich w złym środowisku lub w sytuacji bez wyjścia może sprawić, że amstaffy staną się wyjątkowo niebezpieczne. Jednak pochodzące z dobrej hodowli, odpowiednio wychowane są dobrymi towarzyszami nie tylko dla osób dorosłych, ale także i dzieci. Z dzieckiem sam na sam nie powinno się tych psów. Amstaffy uwielbiają zabawę i aktywności z człowiekiem. Niewykorzystana w zdrowy sposób energia znajdzie ujście w inny, nie zawsze odpowiedni dla opiekuna sposób. Psy są umięśnione i silne tego względu amstaffy przodują w takich sportach, jak przeciąganie ciężarów czy skok wzwyż. Psy tej rasy mają także niezwykłe wyczucie. Przyjacielsko nastawionego człowieka powitają z entuzjazmem i radością. Natomiast osobę, która zagraża opiekunowi, skutecznie odstraszą. Dzięki temu amstaffy to idealne towarzystwo na wieczorny spacer. Amstaff to pies inteligentny i chętny do współpracy. W szkoleniu jest ważna motywacja zachęcenie go do współpracy za pomocą zabawki lub przysmaku nie będzie trudne. Psów tej rasy nie wolno szkolić za pomocą krzyku i przemocy fizycznej. Stosowanie kar szybko odbije się na wrażliwej psychice amstaffa i sprawi, że stanie się on agresywny i niebezpieczny. Amstaffy trzeba wychowywać bardzo konsekwentnie. Amstaff to pies dla osoby bardzo aktywnej, zrównoważonej, stanowczej i odpowiedzialnej, a równocześnie wrażliwej. Jego wychowaniem może zająć się także początkujący właściciel – jednak pod warunkiem, że kupi szczeniaka amstaffa w dobrej, sprawdzonej hodowli i zaliczy zajęcia w psim przedszkolu pod okiem sprawdzonego behawiorysty lub trenera, a samemu psu będzie mógł zapewnić nie tylko nakazy i zakazy, ale także poczucie bezpieczeństwa i stabilność. Źródło:

czy amstaff jest agresywny